Pod takim hasłem cała nasza społeczność zgromadziła się na uroczystym apelu, aby uczcić rocznicę utworzenia Komisji Edukacji Narodowej, święta popularnie zwanego Dniem Nauczyciela. Na uroczystość przybyli również zaproszeni goście: Sekretarz Miasta i Gminy w Narolu pan Daniel Lomber, przewodnicząca Rady Rodziców pani Karolina Rysiowska, opiekun zespołu „Uśmiechnięte Buziaki” pan Leszek Margol, panowie nauczyciele emeryci oraz rodzice. Pan dyrektor Wiesław Zdybek powitał wszystkich zebranych, a przewodnicząca SU Oliwia Marek złożyła raport gotowości do rozpoczęcia uroczystości. Następnie odbyła się część artystyczna w wykonaniu zespołów artystycznych: „Szkolnego Zespołu Wokalnego” i „Uśmiechniętych Buziaków” działających w szkole przygotowana przez panią Marie Woś. Nasi artyści przepięknymi wierszykami i piosenkami wyrazili swoją wdzięczność wszystkim nauczycielom i pracownikom szkoły, a tancerze z grupy III i IV zaprezentowali nowe układy taneczne, które wśród zebranych bardzo się podobały. Po części artystycznej głos zabrał dyrektor szkoły, który wszystkim zgromadzonym złożył życzenia oraz wręczył Nagrody Dyrektora następującym nauczycielom: pani Krystynie Gaczoł, pani Sylwii Świętojańskiej, pani Edycie Lomber, pani Magdalenie Dzida, pani Joannie Gmiterek, pani Marcie Chodasewicz, panu Romanowi Cichowskiemu, panu Maciejowi Patałuchowi, panu Andrzejowi Kuliszowi oraz panu Markowi Wiciejowskiemu. Następnie głos zabrał pan Daniel Lomber, który składając życzenia gronu pedagogicznemu i pracownikom szkoły dziękował za wkład pracy, osiąganie wysokich wyników nauczania i wzorowe dbanie o wygląd estetyczny naszej szkoły oraz wręczył Nagrodę Burmistrza pani dyrektor Marii Woś oraz panu dyrektorowi Wiesławowi Zdybkowi. W imieniu rodziców życzenia wszelkiej pomyślności złożyła pani Karolina Rysiowska, a w dowód wdzięczności wręczyła wiązanki kwiatów na ręce Dyrekcji szkoły.

A kiedy minie czas i miną lata i nie wiem, ile lat upłynie nawet…
Gdy przyjdzie rozwiązywać trudną sprawę – wrócą do nas słowa spośród ławek.
A jeśli staniemy w środku klas i kiedy pierwszy zrobimy ręką znak.
Przypomnimy sobie tamte szkolne czasy i to , że właśnie te literę trzeba pisać tak.
A kiedy staniemy u rozstajnych dróg i ciężko nam będzie w niejednej chwili.
Zrozumiemy, że spłacić trzeba wielki dług i wytrwamy – jak Ci, co kiedyś nas uczyli ...